Urodzony 24 sierpnia 1905 roku w malowniczym Kazimierzu Dolnym, Hilary Minc to polski ekonomista i zaangażowany polityk komunistyczny, zdobył uznanie i wpływy w początkowym okresie rządów PPR i PZPR. Jego przynależność do Komunistycznej Partii Polski datuje się już od 1921 roku, co świadczy o jego długotrwałym zaangażowaniu w te idee.

Minc, dzierżący w swoich rękach faktyczną kontrolę nad polityką gospodarczą państwa, sprawował mandat posła do Krajowej Rady Narodowej, Sejmu Ustawodawczego oraz Sejmu PRL I kadencji, czym potwierdził swój wpływ na kształtowanie przyszłości Polski.

W grudniu 1944 roku, kiedy Polska odradzała się z popiołów II wojny światowej, Minc objął stanowisko kierownika resortu przemysłu PKWN. W latach 1944-1947 pełnił funkcję ministra przemysłu, po czym w latach 1947-1949 podjął się roli ministra przemysłu i handlu.

Minc, niezwykle aktywny w strukturach władzy, zasiadał na stanowisku przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w latach 1949-1954. Od 1949 roku pełnił funkcję wiceprezesa, a następnie I zastępcy Prezesa Rady Ministrów, co trwało aż do 1956 roku.

Jego zaangażowanie w politykę komunistyczną było tak głębokie, że od lipca 1944 roku był członkiem tajnego Centralnego Biura Komunistów Polski przy KC WKP(b). Minc zasiadał również w Komisji Bezpieczeństwa KC PZPR, nadzorując aparat represji komunistycznych w Polsce.

W latach 1949-1956, Minc, obok Bolesława Bieruta i Jakuba Bermana, stanowił najściślejsze kierownictwo PZPR. Odznaczony orderem Budowniczego Polski Ludowej, Minc zmarł 26 listopada 1974 roku w Warszawie.

Zobacz: Chłodnictwo Warszawa